Reddingssloep
De reddingssloep is van oorsprong een verzamelnaam voor de bijboten die op veel schepen worden meegevoerd om de opvarenden te kunnen bergen bij een ramp met het schip. Deze is voorzien van een eigen voortstuwingsinstallatie en bevatten alle noodzakelijke dingen om hun inzittenden geruime tijd in leven te houden.
Kenmerkend voor oude open sloepen is de kabelaring, een tros (dik touw) dat rondom de sloep aan het dolboord (de bovenzijde) van de scheepswand is vastgemaakt. Hierin waren lussen gesplitst (vast gevlochten) die dienden om de sloep te tillen, en in het water om aan vast te klampen door drenkelingen. Bij moderne gesloten sloepen is dit meestal een rubberen rand.
Tegenwoordig worden veel van deze sloepen gerenoveerd en omgebouwd voor de pleziervaart. Kenmerkend voor deze vaartuigen zijn; de solide bouw, ze zijn redelijk groot en hebben een robuust uiterlijk.
